Öyle ya
Mevsimlerde yorulur.
Ümitli sedalar yolun sonunda kaim olur. Lakin ilkin:
Baharlardan kalma çiçeklerin ışığı söner, durulur. Kuru esen rüzgâr sükûta teslim olur.
Sükût eser önce ılık ılık bir süreliğine... Sonra soğuğa nöbet tutar doğa tüm benliğiyle
Demlenir ağaç kökleri
Hâsıl olmak için buram buram taze kokan bahara
Serpmek için mahsulleri
Bahar ki çeşit çeşit renklerle hitap eder lisani hâl ile gözlerden gönüllere
Doğanın neşvünema iklimi çaldığı saatler işler tıkır tıkır yine.
İnsan için
Yaşam için
İnsana insanı
İnsana hayatı
Yok oluşun ardındaki mananın hiçliğe boğulmadan
Var oluşun tezahürünü, doğa tablosunda izah için anbean.
Öyle ya
Bir bâdelik değil miydi sonbahara vedâ!