Gölgeler, uzuyor eski bir romanın son sayfasına yaklaşırken yavaşlayan satırlar gibi. 

Bir kuş, kavisler çiziyor havada. Bir virgül, bir soru işareti daha… 

Güneş, bir ressamın titreyen fırçasında sarı sıcak tonlar arıyor. 

Eylül geliyor…

Börtü böcek, aşka gelmiş her notaya basıyor.

Yapraklar, zamanın sessiz heceleri sarının uzun bir cümlesini yazıyor.

Rüzgâr, omuzlarımıza dökülen saçlarımızı toplarken bir eylül hatırlatması geçiyor kalbimizden yeniden. 

Zaman, bir sessizlikten ibaret çekilmiş bir fotoğrafın renklerini unutması gibi soluyor. 

Ve ben, hiç duyulmamış cümleler peşinde yeni bir eylül güzellemesi düşlüyorum.

Eylül güzel geçecek şimdiden biliyorum…