Kuzgunlar ölür tanrılar görünür

kuruldukça evlatlarını yer saat 

zamanı gelince döner unutulanlar

kutsanmış ve güçlenmiş olarak

severken boğar çoğusu 

Elmayı dişler birisi

eller kan ayna kirli

susar gözler susar ağız susar his

ve konuşur toprak konuşur gök

kıyak bir akıbet yazarlar deftere

elbirliğiyle insan olamayan yaratıklar

Kıyamet!

Mutlu son…

The End