Sular yükseliyordu…

Muhakkak içine çekecekti kurak toprak

Sert katı bir tohumu sürükleyip getirecekti nehir

Bir kuş tevekkülle didikleyip eşecekti toprağı

Tohumun kalbi çatlasındı artık

Vermeyecekse bir gül yahut umut

Uzun kışlar soğuk savaşlar sürecekti içinde

Tırnaklarını geçirircesine bir yüreğe

Sevecekti illaki kökünü önce oraya oraya büyüyecekti

Yaşamak için kaç nesildir ölmüş ölmüş dirilmişken

Sevilmeden sevmeyeceğim

Güvenmeden ölmeyeceğim ritmindeydi nefes alış verişi

Zamanın yokluğunda yaşayan bir leylaydı

Günsüz bir gecenin fecre yakınlığında bekledi

İçi dar’dı toprak yar’dı bağrını

Güneş içini ısıttı bir nisan günü

Bir sonun başlangıcı oldu Sera 

Onabakançiceği oldu