Bir hayattı
eskitmek istediğim
arzuların okyanusları aşmadığı
hüzünlerin nehirlere karışmadığı
yaşların pınara dönmediği

Bir diyardı düşlediğim
kanatlanıp gitmek isteğim
doğarken unutturulan
ölümü tattıkça anımsatılan
dirildiğinde kendini bulduran

Bir yoldu baş koyduğum
hakikatin izi bildiğim
dönüşü hesaba katmadan
esrik ruhuma aldırmadan
fecre kadar içimi yıkayan

Bir sondu umduğum
eksilmeden eskidiğim
gülmelerin kırıştırdığı
sevgilerin aydınlattığı
ay ışığının beyazlattığı

Bir derin uçurumdu bulduğum
bahtımın kıyısından gülümseyen
zehri panzehirle bezeyen
şifaya mahal vermeden
ölümü sükutla geçiştiren

Bir alemdi düştüğüm
daha elmayı düşleyecektim
dağ idim kuma döndüm
cehennem topraklarına sürüldüm
dürüldüm de aynalara büründüm