Murathan Mungan’a ithafen…

bitti yaz…

fesleğenleri selamlayarak geçti aramızdan ölüm

bir daha hiç dinmedi,

ikindi yağmurlarıyla gelen hüzün.

tanıdım yersiz yaralarından

mülteci aşklardan kaçıyordun büsbütün.

geceden korkan yıldız misali

kayıp gittin,

kalan son umutların üstünden

gidişinle erinç yazlar bitti,

tüm evsizler gibi üşüyorum şimdi.

bitti yaz…

tuz bastık tüm yaralı düşlere

ve köprüler kurdu mevsimler,

yangınlara bayındır kentlere.

el an taşınıyor kendinden anılar

karanlığa yenik düşen,

gözler gibi arıyor birbirini sokaklar

geceyi aydınlatan yanlızlıklarımda

kendime gelirken kaybettim seni

korkuyorum,

artık uyandır bu rüyadan beni.

dilim varmıyor söylemeye

ama YAZ BİTTİ…