Önce, içimde birikti

Sana dair kelimeler

Ahenkli fısıltıların yankısında

Anlamsız, tek başına

Bir gölgeye boğulmuş

Belli ki susturulmuş 

Susturuldukça

Tutkuya boğulmuş

Zamana yenik düşmeksizin

Yaşamın esiri olmuş

İçimdeki fısıltılara

Cümlelerce yankılanmış

Yazgıya evrilmiş sonra

Öznesi sen olan

Eksiltili cümleler

Destansı öyküye bürünmüş

Soyut boyuttan somuta geçemeyen

Girift bir lisanın

Bedeli miydi?

Kalbi sancılarla

Vuslatı soluklaştıran

Lügatim kifayetsiz

Belki de harfler bana eskimiş

Bu yüzden kelimeler ahenksiz

Oysa kesif bir duygu eşliğinde;

Öyle ulvi, öyle manidardı kelimeler

Susturulmadan önce 

Sevinçli melodiler yağarken 

Sükûta bürünen. 

Girift bir öyküydü bu

Kendi figanıma çağlayan 

Seninse hiç okuyamayacağın

Benimse var olmana şükredeceğim

İçimdeki sen! 

Ömrümün tebessümü

Katbekat kelimelere çırpınan 

Karanlığın sisine boğulan

Soyut boyuttan, somuta geçemeyen

Girift bir öykü