-Gazzeli kıza-

Susuzluktan değil susmaktan bu çöl

Suyun bile ağzı dili kurumuş...

Söylesene Semiha geride bıraktığın ne 

Kırık kalplerden kırgın bir yol mu 

Ocağından acı tüten naylon bir ev mi 

Zeytin dallarının kahreden sessiz çığlığı mı

Boynu bükük bir coğrafyanın alınyazısı mı 

gördüğüm bu karanlık  yoksa ne

Söylesene Semiha geride bıraktığın ne 

Cesetler üzerinde açan çocuk çiçekler mi 

Merhametin sığındığı dilsiz bir kuyumu 

Kuma dönüşen bir okulun duvarında 

Hayali öldürülen bir kızın  

Çizdiği gizli resim mi yoksa 

                                           yoksa ne  

Söylesene Semiha geride bıraktığın ne 

Sabi zamanın mazisinden geçen tel örgüleri 

Nasıl aştın sen... Nasıl 

Kanayan yaralarını hangi acı kapatabilir

Şimdi hangi mülteci bürosuna kayıtlı 

Hiçbir yere sığamamış 

evrensel bir çığlıksın sen 

Nerede oyuncaklara sakladığın 

                             küçük yüreğin Semiha 

Desem ki değil dolu

Sözcüklerim ruhumda boşluk üretiyor 

Susuzluktan değil susmaktan bu çöl