En güzel hatıraları bıraktık dünyada

uzun ve ince

bir dalyandayız

tadımız demini almamış çay

yitip giden neydi?

uçurtma kuyruklarında

kabarttığımız bakır levhalardan

broştuk oysa

bir zamanlar

yakalardan düşmeyen

anılarımız

şimdi piksel piksel

yansıyor

çok da sosyal olmayan

medyalarına bölünmüş sokaklarında

Dalyan’ın

bakınca maziye bilsinler

kaç sarhoş kırıldı

kadehten ince kalplerimizde

şimdi

zonk zonk masalarda tokuşturup

diplerinde kaybolduğumuz

durgun su kavgaları

Dalyan’ın

sıkılmış boğazında

hangimiz daha güzeldik kefalden

ağzımızda patlayan tadı

yalan dünyadan

küçük bir

nasip

arayan

kadınlar geldi

gül satıp da

çocuklarını besleyen

kralların akıttığı kanlar gibi

kırmızı açtılar masamızda

zarif miyiz ki onlar kadar?

yoksa dibi mi

cehennemin

içinden

bizde geldik geçtik

kubbeyi desteklemeyen hallerimizle

bolca

günahkâr

sandalların

ürkütmediği

kaplumbağalar kanalından

selam verdik krallarına

bir de kaptan June’a

mezarlarına kaldırarak kadehleri

kamburumuzun azalmayan ayrıcalığında