dert yumağıydın

sesinde seni bulduğumda

yüreğinden açılan kapıydı

gizlerin ve düşlerinde taşıdığın

dura dura konuşurken

kelimeler asılırdı boğazına

kestane gözlü kadın

sevdaların düğümlenirken

saçın dalgalanırdı buram buram esenle

yardım meleği olup koştuğunda

dostluklarını gizlerdin

okyanus olur taşardın

kendinden sonra

kestane gözlü kadın

aciz olmadın hiçbir zaman

kendini bulmaya çalıştığında

yitik limanlardı aranılan

varlığını bildiğin

gözlerinde ışık olan

koca bir nehir gibi çağlayan

kestane gözlü kadın

seninle kabaran dalgalar

köpük köpük yürekleri yaralar

dişlerim dudaklarımı sıkıştırır

ruhun bedenimi zorlar

gidersen yokluğun dilimde adın

inci inci kelimelerle sohbetin

kestane gözlü kadın