Hey sen,
hep giden kalamayan bir yerde!
kalbin karanlık ve ne soğuk
sadece bir an bak kaderin gözlerine
ellerini gezdir ellerinde
yüreğindeki korkuları çiçekler dillendirsin
vişneçürüğünden renkler gezinsin ruhunda
kınalı saçlardan ve avuç içlerinden öp
gecenin karanlığına asılı bir zühre ol
kendin gibi yolda kalmışlara fener
bırak kanatların çıksın ruhunda
bir gün için bile değer kuş olmaya 
uçmak…