Kimsem yok derken bile aklıma hep ilk sen gelmişsin. Kimseymişsin ama içimde bir yerdeymişsin. Ne kadar yürürsem yürüyeyim yollar hep sana çıkıyormuş.

Karanlık bir sokağı aydınlatan o sokak lambası senmişsin. Elinde tuttuğu çiçeklerle annesine doğru koşan gözleri sevinçten gülen o güzel çocuk senmişsin.

Yıllanmış sevgileriyle bankta oturan, ilk günkü sevgileriyle birbirine bakan yaşlı çift senmişsin. Duvar kenarında filizlenen o çiçek senmişsin. Sabahları neşeli neşeli cıvıldayan kuş senmişsin.

Yolda gördüğü kedinin başını okşayan kişi,

Senmişsin...

En güzel manzara senmişsin. Sen her yerdeymişsin…

Her yer senmiş.