Çocuktuk... okulca sinemaya götürülmüştük

perde perde değil dev bir ejderha

yutuyor hepimizi küçük mücük demeden

Nemrut’un beyninde bir sinek dolaşıyor

her yer kırmızı oluyor yüzler kızarıyor 

topal bir sineğe dönüyor her çocuk

sinema vızır vızır vızırdıyor

Ali Öğretmeni ateşe veriyor köylüler bir sonrası

herkes ağlıyor… ben yine karıncalanıyorum

vurun kahpeye!

vuruyorlar kahpeye

tüm sinema vuruluyor kahpeye!

Beyaz perdeden karıncalar yürütüyorum

aldığım gibi cebime eve kaçırıyorum

arada çıkarıp oburca besleniyorum

Fyedor’u alıp yanıma Demirkubuz izliyorum

“Dün Bugün Yarın” üçlememi Nuri Bilge çekecek

 biliyorum

karıncalarımı  aklıma da yürütüyorum

Milena mı daha gereksizdi Kafka mı mesela

mektup yazma düşüncesi belli ki 

sarı kum karıncalarıyla başladı isyan 

Kraliçe karıncalardı zannımca elmaya ilk diş atan

Salomisi Tomrisi Leylası Havvası

Karınca yürütenlerin dünyası

Niçe, Rilke, Freud hepsi bir yana

İlk ısırığı alan belli gerisi deli zırvası

Almasın mı beni bir gıpta karıncalanması