Hislerin ışığını kısmak değil mi kalbin ruhunu susturmak

Oysa ahitin gizine erebilmek değil miydi amacımız

Sürmek değil miydi gizli çocukluk aşkımızın izlerini

donakalmadan bir güz öyküsünde

Sen ki meydan okuyorsun ruhuma güneşin kızı

Biz ki iki keskin bıçak… illa kesecek

Tekinsiz huzurum…

Yarım kalmış bir şeyleri hatırlatıyor gülümsemelerin

dudağının kenarına gömülüyorum asil yüzlüm

Krallıklar yürüyor tenimden

Ateşimle dağlayarak ağzının atlarını,

kor giriyorsun gönlümün saraylarına

Kelimelerimle işliyorum seni kirpiğimin kıyısına

“Kimi ışık oluyorsun kimi zaman su”

Karanlık bir çekim gücü barındırıyor

yağmurlu havalarda sipere yatmış ayrılık

“Herkes tek başına ölür” diyorsun

Tek başına açar ve tek başına solar

Güze sürgündür doğunun gülleri doğru

Eylül deyip de toplamamazlık etme

Aktığını görürsün de akşama sefaların

nar kırığı mürdüm moru sarı başak

Her mevsim geçtiğini görürsün de kalbimde

İflah olmam ben kendime kırgın kuytularda

Yeminle! Seni kendimde barındırıyorum