taze çay yapraklarıydık Seylanlı kızların topladığı

en hasıydık ipek kumaşların en yünlü kaşmiri

İpek Yolu’ndan gelen ilk baharatlar kadar saftık

Pencâbi nağmeleri alırdık koynumuza

çıkar gelirdi Binbir Gece Masallarından Şehrazat

Arap atları bir şahlansa biz üç koşardık

bilirlerdi bizden çıkardı en şehevi çığlık

tenlerimiz kehribar kadar parlardı akşamlarda

şarkılar söylerdik doğunun kadim rüzgârlarına

peçeli kadınların mahzun bakışlarıydık

şimdi orada, hâlâ bizi anlatır ölmüş şamanlar

sis çöktüğünde Uygur çobanlara yol gösterir

bizden kalan o göçebe ve talihsiz ıslık