şakılar

göğün kırbaçları

boşalır

bir ahenkle sular

iner buğular

yukarı çıktığı gibi

tane tane

eleği tutan kim

dem vurdukça

bulutlar

başlar ilahi sağımlar

süzülür

beyaz tül giymiş

karlar

kelebekler gibi salan kim

gök kubbe otağı

gizemlidir

direği

çarksız dönderir çeşni feleği

derinleşir

durgun göğün yüzleri

güvel rengi süren kim

sur aleminden

estikçe sırlar

yarin ipek saçları parlar

gezinir

zühre tarağı gibi

seher yeli

gönlümüze üfleyen kim

çevrilir

sayfa sayfa günler

gelir şiir ahenkli mevsimler

süsler

zifiri karanlığı

kandiller

nurunu yakan kim