Şiir şairden münezzehtir,

Yazdırana manâsız gelir,

Hayallerle ortada koyuverir,

Ey münezzehiyet!

Meziyet hayal kurdurtmakta değil,

Hayata hayalleri kör gecede izletmektedir.

Geceler düşten münezzehtir,

Başıboş sokaklara esirdir,

Düş görenlere imrenir;

Uyusa, düşler onu kendine benzetir,

O da Münzevi gibi nöbettedir...

Nöbetler insandan münezzehtir,

Acıklı şiirler nöbette ele geçirir;

Kaderle anlaşmalı musallatlar birdir,

En alâ musallat nöbettir,

Gözyaşlarıyla sulanır, kibirlidir,

Kibir zamandan münezzehtir,

Yavaşça yok edebilir,

Sahibi Kevser-i Havza'dan men edilir,

Cezası mühletle ertelenir,

Atası Şeytan'dan beridir.

Yalnızlık maddeden münezzehtir,

Yüreğinin sıkışan zehridir,

Devasıyla delirtir,

Yazana asırlık sebeptir,

Mahkumu olursun şu zamanda ahir...

Ahir evvelden münezzeh değildir,

Her varlığa kendiyle muamele edilir,

Aldığı kadar verdirir,

Acıttığınca eksilir,

Hor gördüğüne minnet ettirir...