Kavuşur dolaşırdım sokak sokak

Bir baka kalırdım ardına

       çıkacaksın diye

Her seni aramamda gözlerim ağladı

Durduramadım.

Senin bastığın toprağa toprak kattım

Üzerinde payım olsun diye

Bir tanenin ardına düştüm baktım

Her yalnız dolaştığımda barış çıkmazında

Bir istasyonda buldum kendimi

       sen diye diye.

Her gece dolaşmak isterdim gezdiğimiz

Ardıma düşeceksin umuduyla sokaklarda

Şimdi özlüyorum seni, senli her nesneyi

Ne sen kaldın umudumda 

Ne de arta kalan gözlerin

Barış çıkmazı işte, orda da zambaklı

Bir tarafım istasyon bir tarafım sen

Yürüyorum

Tanıyamıyorum ardına toprak attığım yerleri

Sokaklar kilit, köprüm yitik.

Ey benim içimin alacası

Sevdiğim;

Bilemedim gözlerinin karasını,

Seni uzaktan sevmeler uğruna hiçe saydığım

Sevgilim

ne senden ne de ardına sürdüğün topraktan 

haberim

Varlığını tuttum kendimle ısıttım

Bilsem toprağını tutardım.