ensemde soluyan
buram buram
esrik nefesi
daha önce hiç
ürpermezdim böylesi
ömür biriktirmenin bakiyesi
yorgunluğun senfonisi
belki de
akıp giden yılların
meçhul kafesi
yarınlara gebe
hudutsuz hislerin
fütursuz yerküresi
hiç mi görmedin
kanla sulanmış filizleri
yalnızca tükettin
tomurcuklanan çiçekleri
yok ettiği umudun özü
sabırla sakladığı sözü
tenden süzüldü
hakikatin yüzü