ensemde soluyan 

buram buram

esrik nefesi

daha önce hiç

ürpermezdim böylesi

ömür biriktirmenin bakiyesi

yorgunluğun senfonisi

belki de

akıp giden yılların

meçhul kafesi

yarınlara gebe

hudutsuz hislerin

fütursuz yerküresi

hiç mi görmedin

kanla sulanmış filizleri

yalnızca tükettin

tomurcuklanan çiçekleri

yok ettiği umudun özü

sabırla sakladığı sözü

tenden süzüldü

hakikatin yüzü