Kağıt yüzü görmemiş
Düşünceler kümesi dimağım

Aynı satırda kavuşamamış
Duyguların tortusu gönül

Bir kader nüshası
İnceden ruha üflenen

Seni beni bilmeden
Bizi O’nunla bir eden

O ışıktan kaftan ki
İşlenmiş ömre ezelden

Evveli cefa imiş
Tecelli eder mi sonunda sefa

Arsızlar diyarına düşen dölün
Harcı değil vefa!