Tahta ata dar gelir kafes
Çünkü yürektir daralan zamanlarda
Nallarında ansızın bir heyecan
Ve bakışında yorgun bir ömür
Kâküllere gizler prangalarınıĞ

Peki, kim anlar
Koşamamanın burukluğunu
Yükünü koca bir geçmişin
Bindirmişler heybesine
Yokluğunu gülmelerin

Tahta ata yetmez nefes
Çünkü dörtnala koşar hevesi
Gözyaşına damlayan kan
Anlatır kimsesizliğini
Tahta atlar da ayakta ölür