gör denilene a'maydım
yüzümü yıkadığım yalanlarla
aldanışların nabzını saydım 
aynalarda ağrıdı gülüşüm
kendime baktığımda 
özüme hiç alışamadığım 
o yabancıydım 

kavimler göçüydü yolculuğum
ümmi bir hakikatti insan oluşum
yine de duymadım 
duayla göze nur saçan sesleri
asırdan asıra
kurumadı tenimdeki boşluğun teri
koştuğum yollarda sekti adımlarım
korkularıma adaklar adarken 
putları deviren imandı
ibrahim'in yurdunda 
gözyaşımı ateşle kurutacağım 

her vakit yaratılıştır yaşam 
gün bu yüzden tutuşur akşamın gelişine 
tohumlar büyür 
ziyasız toprağın göğsünde 
çözülür efsaneler
açılır lahit kapaklar
benim varlık diye övündüğüm
kalbimdeki huzursuz beşer
tevhid'ten habersizlerin
âdem diye bildikleri
etten kemikten suretler