Bir yolculuk var 

Hayalimde

Yakılmış anız tarlasından

Kaçan kuşların uçtuğu yöne doğru

Uzayıp giden ıssız toprak yollarda 

Hemen bir ikindi sonrası

Kızıllığında 

Öylesine

Alıp başımı gitmek var içimde 

Tuz akı renginde uzayan

Bozkır düzlüğüne doğru                          

Yine

Çocukluğumdaki gibi

Saf ve günahsız

Adımlarla

Etrafımda

Kurumuş sarı otlar  

Ayak yalın, baş açık 

Yollara serilmiş çakırdikeni     

Güneşin batarken kızıla boyadığı       

Gölgesi serin 

Kerpiç den evler    

Mavi göğün de uçuşan ebabil kuşları     

Dağılın hadi

Zihnimi yoran hoyrat düşünceler

Siz o zamanlar yoktunuz    

Olmamıştı

Hayat böyle ruhsuz  ve acımasız

İçime çektiğim kır çiçeklerinin kokusu 

Acılarımı dindirir mi bilmem?

Çekin elinizi üzerimden

Vefasızlar 

Ben 

Sizsiz yaşamasını da bilirim 

Anadolu'da 

Kendi başına açıp solan çiçekler gibi...