yapayalnız bir ormanda yürüyorken 
gözlerim buğulandı
yüreğim sızılandı
durdum
baktım ağaçlara
sordum
canözüm nerde
suspustu her şey
tanrı istemezse yaprak bile düşmezdi
sevgilinin busesi her yerde esmezdi
ayaz vurdu yüzüme
can bestesi sundu özüme
sarıldı halsiz bedenime
tuttum o buseyi gömdüm yüreğime
ayazda çok sevindi halime
sarsam  da seni delice 
bir kor alev var içinde
üşümezsin artık besbelli
o buse sana bir ömür teselli
ayaz kendince haklıydı 
dilleri de pek tatlıydı
lakin durmuyordu tomurcuklarım 
arıyordu sevdiceğimi göz uçlarım
kahrım bağrımda yankı
ahım beni tuttu sanki
yol yürürüm sel vururum
sessiz sessiz hüzülürüm
ayaz da gitti başımdan 
yalnızlıktan büzülürüm
hicrandı bunun adı 
vardı her yiğidin bir muradı
mihenklendi sonsuza bir kuş kanadında
ağzı dualı gurebanın bahtında
içimde bitmeyen şarkısın sen
umut soframda aşım
kazanamadığım savaşım
yokluğunda varlığının hayaline aşığım