Söyle bana nazlı yârim
Hangi umut çehresinde barındırır seni 
Seni bekleyen kalbim bozguna uğradı
Feryadı figan ağlamalar birikti içimde 
Yağmura şiir yazdım bulutlar ağladı
Sana şiir yazdım ben ağladım
Seni seven ruhum daraldı
Sensiz bir ruhum da kalmadı 

Şehrim siyaha boyandı 
Neredesin ruhumun solmaz yanı
Bir umut beklediğim umudum da karardı
Renkleri soluyor gülün karanfilin
Yokluğunda verecek bir şeyim kalmadı 
Seni bekleyen gemim limanda kaldı
Gelmedin sensizlikten battı

Bak seni anlatıyorum ilk ışıkta bulutlara
Dinlerken kederden ağladılar 
Getirir mi içimdeki çıkmazlar seni
Sensiz kalan toprağım çoraklaştı
Bir yudum suya muhtacım, bir söz kadar sana 
Yanında duran bir saksı olaydım
Ruhunla yeşeren damla damla 
Sensiz kalan saksım da parçalandı 

Kirpiklerimden düşüyor yağmur taneleri
Şimdi yoksun, ışığından yoksun kaldım 
İniltileri duyuluyor hasret çeken yüreğimin 
Vuslatı dert kıldın bana, dertli kaldım 
Sevdandır yüreğimi kavuran 
Kavrulmuş yüreğim alev içinde 
Senden geriye kalan bir çift göz 
Sen gelmedin 
Onlar kapandı