Ağırlaşan gökyüzünde
Uzanıp tutmak ister
Zorbaların seslerini

Sahipsiz evlerin yoluna koşan
Efkârlı yaşam
Bitkilerin güneşe uzandığı gibi
Umuda uzan
Solgun bedenler sulanmasın
acı tastan

Utancı yüklenen dağlar
Ölenlere eğiliyor kederinden

Nasıl göç
Nasıl nefiy bu
Ruhu parçalayıp çizen

Katliam kimin sermayesi
Kim kurdu bilmeceyi
Dünyanın yüreğine sıçradı
kan lekeleri
İçinde masumların izi

Dil ağlasa da içine
Bir ışık şavkanıyor 
sessizliğin üstüne
Şafak kuşları
Zulüme kefen biçiyor