Sana göre neydi bunun korkusu
Yalnızlık mı yoksa karanlık mı
Gözlerine dalmışken sardı bu korku
Yine de beklerim açmasını sümbüllerin
Dört duvarım kaplı karanlığımla
Işığımı açma sakın alıştım artık
Bu korkuyu bana bırak
Gerisini koy ömrünün kalanına
Bir şehir bıraktım artık arkamda
Gecem aralık çıkıp da baksan ya
Görmezden gelecek belki umudum
Sen varsın belki kapının ardında
Gözlerim vardı ya bir bahar gibi
Dalları kurumuş bir ağaç gibi
Kararmış bir bulut üstündeyim
Rüzgârın sesine kanma sakın