Sana göre neydi bunun korkusu
Yalnızlık mı yoksa karanlık mı 
Gözlerine dalmışken sardı bu korku 
Yine de beklerim açmasını sümbüllerin 

Dört duvarım kaplı karanlığımla 
Işığımı açma sakın alıştım artık 
Bu korkuyu bana bırak
Gerisini koy ömrünün kalanına 

Bir şehir bıraktım artık arkamda
Gecem aralık çıkıp da baksan ya 
Görmezden gelecek belki umudum
Sen varsın belki kapının ardında 

Gözlerim vardı ya bir bahar gibi 
Dalları kurumuş bir ağaç gibi 
Kararmış bir bulut üstündeyim
Rüzgârın sesine kanma sakın