Ansızın açtın yüreğimde…
Ben diken dedim, sen gül
Canım acıyor tutamam, dedim
Tut ki güzelliğini görebilesin, dedin
Ne çok katı var sabredemem, dedim
Kat değil katmer demelisin
De ki; kat kat açılsın ve saçılsın tohumların
Bunca sene kapalıydı
Belki bir açılır pir açılırdı
Ben açtım yüreğimi
Sen sürdün merhemini 
Nakış nakış işlerken beni
Akaşaya kaptırdım kendimi
Karşımda öylece durdu
Kendi ebedi arşivim
Anladım ki ben imişim
Dünün de bugünün de sahibi