Gri resimli gecenin saati
Sıradan bir suspusluk
Parça parça akvaryumun 
        camları

Toz duman kalıntılardan
Ansızın geliveren beklenmedik
Cansız sular…

Bordo elbiseli ölümün yelkeni
Utangaç bir şaşkınlık
                                    suçlu da

Dalga dalga düşüncemin 
                                      feneri

Gömülürcesine derinliklerden
Bir ses, tek işaret, son çığlık!
Nâfile umudun…

Yazmadayım uçurumlu korkunu
Çare bilmez cahil sancını
biliyorum

Duymadayım sağır eden fısıltıyı
Tanımı olmaz gölgen avucumda 
                                    tutuyorum

Yıkılı şimdilerde sabrımın 
                             köprüsü
Tıpkı yitirilen bakışlarda kapanmış
                                                 gözleri
Gibi ama…

Arda kalanlarda pişmanlık
Bir garip rüya yakılı
Herkes bir diğerinin yerine
                                         ölmek pazarlığında

Kuyulu girdaba dönmüş
                                yıkıntılardan
Bir el, kopmuş gövde, son bakış!
Telâfisiz kayıplar…

Alışılmış hüznüm yakarışım
                                ezberimde
İsyan öğrenilmiş bir ders
                    öfkem tadılmamış

Avlanmış bıldırcın gözlerinde
                           saklı çaresizlik

Çözülürken kanasa da damarlarım
Ellerim sıkı sıkıya bağlı
O zaman… Hiç değilse çabuk!

Acısız bir iğneyle al onları
Alacaksan… 
Timsahın yalancı ağlaklığıyla…

Götür hissettirmeden
“Sonsuzluk” lezzetinde
İşkenceyle bekletmeksizin, hızlı hızlı 
                                                  al ölüm!

Bilmedeyim son ne…
Ve de bittiğim yerin 
                               başlangıcı ne… 

S “özüm”   s “öz” 
Yok ağlamak ölüm…

Gerçeğini görüyorum!
 Artık seni de seviyorum

          Bir
           Gerçeği
                Sever 
                        Gibi!..  
Bir gerçeği 
Sevmek zorunda olduğumuz gibi…