Al derdimi yüreğimden arkadaş

Al ki huzura ersin son deminde baş

Ne kan kaldı damarda ne gözde yaş

Hasret, zulüm, ölümdür bize yoldaş

Uzat elini elime tut benliğimi

Çek çıkar içimden derbederliğimi

Sökerek al acıyla bağrımdan sessizliğimi

Yüzüme haykırmadan tükürür gibi kimsesizliğimi

Al omuzlarının üstüne ağır yükümü

Düşmüşün hangi asırda olur ki hükmü

Çevirsem de bataklıktan göğe yüzümü

Göremem özgürlüğü esir etmişken felek özümü

Bul hatırımı zamanın bulanık akıntısında

Yiter umudum her geçen günün arkasında

Varlığım kavrulur vefasızlığın ortasında

Kurtar beni arkadaş yüreğim yıkıntıların altında