kaçıncı kez uçurtmalarımızı vuruyorlar

kaçıncı yası tutuyoruz

gökyüzünde ne zamandır dolaşıyor alaca kuşlar

bilinmezlerde karnımıza giren kramplarla kıvranıyoruz

***

terk edilmiş evlerde kimler bekliyor hatıralarımızı

kimlere dağıtılıyor ümit kesilince eşyalarımız

duvar diplerinde bekliyor hasret aması gözler

kuruyor anne eli kokan yedi veren güllerimiz

yunak taşına yakın yerde biten aslanağızlarımız

indirin artık şu ölümü çağıran kazanları ocaklardan

gassalın ellerine vermeyin yavruları 

***

avlulara sessiz çığlıklar düşmüş 

çocukların kulağına gelmiyor babalarının sesi

ruhlar sağırlaşmış, göçmeklerin dili yok 

hangi ahit yazacak soyların kıyımını

kuşaklara taşınıyor korku, acı ve öfkesi

rüzgarlar kirlenmiş ferahlatmıyor nefesi

dünya toprağı yetmiyor örtmeye üstlerini

ve toprak doyurmuyor o aç gözlerini