Bir araya getiremediğim satırlarım var benim,

Etten duvar olup kimseye açamadığım sırlar…

İncinmesin diye yok saydığım duygular, 

Ve beraberinde gelen sanrılar... 

Sarıp da iyileştiremediğim yaralarım var benim,

İyileşmesinden çocuklar gibi korktuğum

Hissizleşmektense diri diri deşilmeye razı olduğum 

Ve her gün biraz daha kanattığım... 

Sevip de söylemediğim insanlarım var benim,

Tam açacakken dolu vuran tomurcuklar misali.

Yahut duyduğumu sandığım lȃl olmuş yürekte

Efsunla besleyip hezimete uğrayan düşlerim… 

Bir kadın var içimde tükenmek bilmeyen 

Köküne kibrit suyu döktüğüm umutlarımı,

Doğan güneş ile yoktan var eden. 

Ve parçalanan ruhumu tutup her gün dansa kaldıran…