Bir gün görebilmek umuduyla yaşarım hesapsızca

Yarınlara uzatılmış köprülerin üzerinde fütursuzca

Çalınmış geçmişime bigane kalarak ve duyarsızca

Atarım adımlarımı çürük olsa da zemin amansızca

Fikirler inşa ederim zamana inat ve zirvelere matuf

Tiryaki Hasan da Kanije’dir, Sabbah’ın elinde alamut

Yıkıla bu devranı düzen zulmüyle olmuşsa tasallut

Bekle ki çökecek tepene fırtına öncesi kara bulut

Kaybetmişse idare adaletini reaya irade ve ahlakı

Dilbeste olsan da kȃr eder mi tanıyan yoksa hakkı

Düzelir mi her şey tersine dönüyorken feleğin çarkı

Bu bozulmuşlukta yaşamın ölümden nedir ki farkı