Gözüm bir yerden ısırıyor burayı

Aşinayım anlattıklarına da...

Doğacak en aydın sabaha,

Geceden tutsak kalmak değil mi bu yine

İlk defa okumuyorum bu kitabı

Sadece yazanı başka ...

       Ben İstiklal caddesinde yalnız,

       Bir camide ezansız,

       Doğduğum evde yabancı kaldım zamanında...

Boğazımda düğüm düğüm olurdu içtiğim su 

Daha örülüyorken çözülmeye başlardı saçlarım, 

annemin ellerinde 

Henüz utanmadan kızarırdı yanaklarım ...

       Temmuz ayı zatürre eder üstelik beni

       Öğle sıcağı değil de,

       Kış güneşi yakar tenimi

       Kış güneşi... Bu kelime çok başka 

Benim küçük adımlarım vardı hani, 

hatırladın mı

Yanına koşarken büyüyen...

Gözlerim vardı sevinçten gülen

O zamanlar bahar koklatan ellerim vardı,

Sen öyle demiştin

O zamanlar çok sevmiştin...

       Kendime bile yabancı kalışlarım var 

       benim şu sıralar

       Bu bir kayıp

       Ama ben buna aşinayım

       Neden bilmiyorum inan,

       Hep aynı duraktayım.

       Mahşerî kalabalık ortasında 

       Sonu gelmeyen kaçıştayım

       Bu firar, yoruyor ruhumu

       Neresi doğru yer? Araftayım...

Artık zamanında düşsün o cemreler suya

Zamanında kaysın gökyüzünden bir yıldız

O kapılar doğru zamanda aralansın bana

Biliyorum

Hepsi için geç olacak,

Karşımda duruyorken musalla...

       Bu yapbozun bir parçası hep eksik kalıyor

       Gözlerim perde önüme,

       Duymama engel kulaklarım,

       Kokuna yabancıyım Rosa

       Yolun sonu görünür oldu,

       Bir Mesih gelmeli dünyama...

Gücüm yok ama ayaktayım

Yine aynı savaştayım

Sonuçlarım başlamadan belli benim;

Yenersem ayıp,

Yenilirsem kayıp...

Nasıl bir oyunun içindeyim?

Sen de kayıp,

Sensizlik de...