Karanlığa ışık tut...

Varsın sönsün ışıklar

Bazı çiçekler karanlıkta da açar

Hatta bazı kuşlar, kanatsız uçar...

Bazı balıklar bilmezler yüzmeyi,

Bazı insanlar da insan sevmeyi...

Görmezler batışını güneşin,

Görmezler soluşunu güllerin,

Ağladığını gözler önünde bir yetimin

Görmezler!

Kör oluşu bu, kalplerin...

Karanlığa ışık tut...

Varsın doğmasın yine beyazlar

Gülşen sanılır bazı kurak topraklar

Hatta can tazeler bazı yaralar...

Bazı kelebekler sevmezler ipeği,

Bazı insanlar bilmez vakitli kıymeti...

Anlamazlar içe göçmekten,

Birine kalpten biçmekten,

Sıcaklığında son mevsimden

Anlamazlar!

Suda cemre görmeden...

Sen, karanlığa ışık tut...

Mazlum susmasın yeniden,

Uçurtmalar inmesin göğünden...

Bir haykırış kopuncaya dek sîneden,

Tohumlar dökülmesin elinden...