Kim bilir?

Belki yine gülersin

O gülüşün,

Yüzünle kuşanan her yüze

sıcak bir tebessüm bırakır

Huzurlu bir hissiyat düşer kalbe,

Sen gülünce

Yayılır yasemin kokuların

Sana en düşkün köşeme

Ben seni yine beklerim,

Hiç eskitmediğim istekle

Kim bilir,

Belki bir gün gelirsin diye...

Kim bilir?

Kırarsın belki akrebin inadını,

Zamanı mahpus kılan yerinden...

İlerle bu yasaklı tünelde,

Çek kurtar beni yeniden

Yeniden dalgalansın saçlarım,

Vurulsunlar yüzüne

Dur gitme!

Huşû bulayım,

barınınca sînene

Ben seni yine izlerim gönlümce

Eskiyen dizlerinin dibinde

Kim bilir,

Belki biraz daha kal diye

Kim bilir?

Belki yine gidersin

Değişmeyen bitişle

O gidişin,

Vurgun olur ardındaki yitiğe

Kararır sokaklarım yine

Kuşlar küser göğe sen gidince

Sararır, yeni filiz tutmuş ekinler

Hükmeder azimle son'bahar

İlk'in en neşeli gününe

Ve son verir son'bahar

kuşanmış tüm ahenge

Dur gitme!

Sen gidince yazılacak tüm sonları

Kim bilebilir söyle?

Ben bilirim.

Belki seninle gelirim.