Kim bilir?
Belki yine gülersin
O gülüşün,
Yüzünle kuşanan her yüze
sıcak bir tebessüm bırakır
Huzurlu bir hissiyat düşer kalbe,
Sen gülünce
Yayılır yasemin kokuların
Sana en düşkün köşeme
Ben seni yine beklerim,
Hiç eskitmediğim istekle
Kim bilir,
Belki bir gün gelirsin diye...
Kim bilir?
Kırarsın belki akrebin inadını,
Zamanı mahpus kılan yerinden...
İlerle bu yasaklı tünelde,
Çek kurtar beni yeniden
Yeniden dalgalansın saçlarım,
Vurulsunlar yüzüne
Dur gitme!
Huşû bulayım,
barınınca sînene
Ben seni yine izlerim gönlümce
Eskiyen dizlerinin dibinde
Kim bilir,
Belki biraz daha kal diye
Kim bilir?
Belki yine gidersin
Değişmeyen bitişle
O gidişin,
Vurgun olur ardındaki yitiğe
Kararır sokaklarım yine
Kuşlar küser göğe sen gidince
Sararır, yeni filiz tutmuş ekinler
Hükmeder azimle son'bahar
İlk'in en neşeli gününe
Ve son verir son'bahar
kuşanmış tüm ahenge
Dur gitme!
Sen gidince yazılacak tüm sonları
Kim bilebilir söyle?
Ben bilirim.
Belki seninle gelirim.