içinde ölen dışında yaşayan

insanlar biliyorum

gözleri aşk tomurcuğu

yüzleri damar damar

cıvıl cıvıl çocuklar yemyeşil tepelere akar

bir sözleriyle bir gülüşleriyle

onlarla çıktığım bir yolculuk ertesi

yüreği buruş buruş sevdiğime rastlıyorum

mevsim bol yıldızlı sıcak

depremi andırıyor göğün duruşu

tek katlı evlerin çatılarından

sütlü mısır taneleri

gökyüzüne düşüyor

ve anılar çiçekli elbiselerle

üstümüze yakışıyor

yüreğimizin direnişi oluyor mağlubiyetimize

ta ki ellerimizdeki ıslaklık

üşüyene dek

ufukta sabahın kızıl sessizliği

şadırvanda keşkelerin bir son buluşu

hisarda annemin elimden tutuşu

üsküdardan bindiğim devasa vapur

benim ergen bakışımdan uzaklaşıyor

öyle bir zifiri oluyor ki ortalık

çer çöp cam kırığı gonca dikeni

çürüyen elmaların intiharında

bulutları maalesef göremiyorum

gölgesi yola düşüyor paslı çivilerin

kasırga çıkıyor fırtına çıkıyor

ömrümün tuğlaları bir bir çatlıyor

gece mavisi karaya çalıyor

ayın şavkı cansız bedenlere kanıyor

deniz taşıyor göremiyorum

hüzünlü şarkılar çalınıyor düğünlerde

tek kişilik oyunlara

karar kılınıyor

misafir masalara badeler sunuluyor

yabancı bakışlar, arzular, iştihalar

anlamak istiyorum, olmuyor

hangi büyü bozulsa benden biliyorlar

ne kaçabiliyorum ne kızabiliyor

leylak kokusu da olur kedi yavrusu da

bekliyorum sevmeye bir sebep

gitmiyorum

bir çınar kökünde dirilmek istiyorum

bekliyorum dinmesini acıyan yerlerimin

çıldırasıya bekliyorum

bir bambu ağacı gibi sabırla…

işte ben bir şikarım, böyle aşikar

tek dostum camlar, ruhum ihtiyar

mütemadiyen yolları gözlüyorum

zambaklar gibi çekiliyorum suyuma

ebemkuşağı ölüyor bazen zihnimde

ağıtların tuzu dilimi yakıyor

aynalara hep yalanlar söylüyorum

kurumuyor fikrimi iğdiş eden kan

gitmiyor öfkemle semiren canavar

asırlık çınarlar yasımı tutmasın

ben bir gece ansızın gülebilirim