belkıs güzel bir kadındı çok uzaklarda

düşlerde ateşti kızgın alevli

kim dokunsa yanardı belkısa

iplik iplik çözülürdü herkes

          el değmemiş bozkırdı belkıs

          yorgun geceleri doyasıya yaşayan

          bir badısabaydı kendi hücresinde

          kahve kahve, köpük köpük ruha akan

güneşin kulu tanrının yitiğiydi

keşfedilmemiş bir koy, delinmemiş inciydi

suyunda lavinyalar açmayagörsün

belkıs o zaman munis bir elçiydi

          yemende deniz coşardı güneş vurdukça

          güller yanar insan yanar el değmez olurdu

          süleyman kordu belkıs alev

          aşk biçareydi hüdhüd de masum

ölürken baktı belkıs, camdan kalbine

gülerken gördü kendini suda

gülerken dirildi yeniden belkıs

yüreğinden bir ateş bıraktı suya