Yağmur şehir, mor duvarlar,  baykuş evler

Kim görür bir sözün sokaktan geçişini 

Islak sayfalar, acılı gözler, kurmaca devler

Kim bilir ruhların günbatımı gelişini

Mavi kıyı, siyah ada, hiç taşıyan gemiler

Kim izler yelkenlerin nefesle doluşunu

Dalgalarda suskun haz, ipek sargılı atlas  

Kim bilir rüzgârın düğümleri çözüşünü

Taş yastık, çivi yatak, sukût ve sabah

Meta saat  gösterir gecenin miladını

Tayfalar ve yorgunlar, demir atılan yürek

Kim bilir bir kaptanın yalnızlık limanını

Liman işte! İşte yorgun! Kâhinin defteri!

Hayal ki her akşam delilikle kurulan

Bir gülüş aydınlatır şehri kim bilir?

Kim bilir bir rüyadan geçer sevgili şimdi!