bir bebeğin çığlığında gördüm seni 

gözlerden uzak bir ülkenin 

hiç göremediğin masal şehrinde 

düşlerin çılgınlığında belki 

gün ki habersiz başlayan

amansız bitendi 

güneş gök mavisi giyinirdi bella 

gece izlediğin yıldızlar var ya 

elini uzatsan dokunamadığın 

onlar hüznün gezegenleriydi

güneş tutulduğunda 

kayıp çocukların sevinci

saklanınca yalnızlığın avuç içine 

sessizlik dilimi kanatır utanırdım  

sevgini bulurdum hep seni bella

evrenin dişiliğinde gördüm seni

kederi doğuran hayatın annesiydi

insan kabında umutları yoğuran

gözlerden uzak bir romanın içinde

faili meçhul sokak şiirlerinde belki

"ben varım" yörüngesinde bir kadının

denizler gökyüzüydü, gökyüzünde sular

kar taneleri dönüşürken çiçeklere

kuş tüyü hırka giyindim aşkı

yüreğimde senden bir rüzgâr

erik çiçeği, orman gülü, nar dikeni

seninle ben oldum bahara karıştım bella