duvarlarıma dayar kulaklarını  meraklı sarmaşıklar, 

yağmursuz sağanaklar dökülür kötürüm sancılarımdan 

gün batımları tutuşan evimin eteklerinde 

    eksilerek geçer zaman 

         ömür denen kırılmalardan 

kapı ardında bekler gece 

dikenli bir gülle karanlığında 

yanımda dinmeyen suskunluğunun dingin saçları 

söyle sesine silsin pasını sesimin 

zamanı eksilten günlerimin 

güze açılan penceresinde