Hayat  giriş kısmında kaldığında  
Yanıma kendimi alır
ve ceplerime
Patlattığımda  
Hiç kimseyi duymayan ve
dinlemeyen kahkahalarımdan 
Olabildiğince

Geçerken  müzeye bırakırım
Kitabın arasında kuruyan 
antik acılarımı

İçinden gelir geçer mısralar sende 
öyle devrik, öyle kısa ve hep üç nokta . . .

belki akşamüstü eserse üzerinde bi  hırka gibi mısralar

her şey düzelir bir avuç can suyuyla dirileceğinin sözünü verdiğinde