İlmeği kaçmış zamandan
Sökülüp sana geldim Gülsema
Kalakalmıştım şaşkınlıklar ortasında
Hecelerken zembereği bozulmuş vakitleri 
Vuslatın hidayetim oldu 
Sensiz ne kadar yaşadımsa
O kadar yoktum Gülsema 

Ağla Gülsema 
Gözyaşların merhamettir hayatın acımasızlığına
Tomurcuğa can veren buselerin
Çöl çiçeklerinin hasretidir Gülsema 
Kaybettiğim benliğimle
Boğulmuştum hiçliğin dehrin sularında
Yüreğimde bin çığlık
Yankılanan senden bir hakikatti bana
Yüzlerce yıllık uykulardan uyanıyorum 
Uyumuş ömrüm
Şimdi sana uyanıyor Gülsema 
Geceleri yeryüzüne saçtığın ışığınla
Suretin 
Kararmış dünyama 

Artık fecirdir Gülsema