Hepimizin kepçe olmak istediği, mesafeleri aşmak için kuş olup uçmak istediği, hepimizin ateşinin içine düştüğü; yemekten, uyumaktan, ısınmaktan utandığı; çaresizliğin boyutunun savaş zamanlarından bile kat kat fazla olduğu; acının, korkunun, öfkenin, teslimiyetin, isyanın iç içe geçtiği; ne hissedip ne söylesek bilemediğimiz bir zamandayız…  Hepimiz öldük, bazılarımızı gömdüler. 

Geçmiş olsun, başın sağ olsun Türkiye’m!

Yaşanmış olanı değiştirmek maalesef mümkün değil ama gelecek için şansımız varken tedbir almak, hazırlıklı olmak mümkün. 

Ona buna saldırmadan… İncitmeden… Nezaketi elden bırakmadan… Yaralar sarılmalı !!!