yokluğun sevgiyle yokluyor işte

zifirî karanlık kutsal yara

kabuğu kaldırıyor mazinin eli

mahşeri mum alevi

sol bileğimde yatan

kalp yükümün yılgın nabzı

beni tutsak alan dilemma seni

 sızıyor pencereden kandil ışığı

dilimde sus kelepçesi

gölgemle birlikte duvara düşen

eşkalsiz yüzümün delilik işareti

 kıymık kıymık yontuluyor saatler

kör bıçakla düş rendesi

çatıdan sessiz adımlarla

yaklaşan akrep

birdenbire

saplıyor geceye iğnesini

sâbâ makamını çeyrek gece

sabır duvarını yıkıyor

tanyelinin merhâmeti

kuş sesi  kelepçe anahtarı

dilimi çözüyor bir meleğin adaleti

sonra kendimden kopararak beni

yalvarırım varlığını göster diyorum

ta ki gün batana kadar yanı başımda

geziniyor bir başka ruhun ilâhi saadeti