ağlasa bir damla gözyaşı yeterdi taşırmaya Kızılırmak’ı

Avanos kadar güzeldi yüzü

akşam üstleri 

yuvasını kaybetmiş bir baykuşun

çaresizliği olurdu hüznü

bir gece uçup gitti

gözlerimi kapattım gözlerimi açtım

üstümde insan dolu bir gökyüzü