Güzel günler geride kaldı
Düştü bir kere yere
Küçük serçenin
Kendinden büyük gözyaşı.
Aklı
Sevdiğinde kaldı serçenin toprağa hazırlanırken
Toprak,
Yabancı kaldı böylesi güzel aşka...
***
Serçe gibi sevmek
Bir başka meziyetti
Onun yokluğu eziyetti
kâinata
Tüm saflık kirleniyor artık
Bundan sonra
Masumiyet,
Sadece bir başlık
olarak kalacak
Pamuk’un kitabında...
***
Serçenin vedasıyla;
Yedi rengiyle
Son kez sıralandı gökkuşağı
Masmavi semâda...
Hevesli ellerde
Son aşk falına baktı
Her sarı papatya...
Güvercinler
Son mektubunu bıraktı
Sevda kapılarına,
Sevdalılar ağlıyor
Mektuplar;
Ayrılık habercisi
Mektuplar
Ulaşıyor asker taburlarına
***
Süngüsü yerde en yaman askerin;
Cebinde vesikalık fotoğrafla
Dilinde son duası
Elinde asker kınası
Sevdası yârin, kana bulandı
Sevda
Akıllarda kaldı...
***
“Masum değiliz hiçbirimiz”
Haklıymış Minik Serçe’miz
Düştü yere bir kere
Minik serçenin
Kendinden büyük gözyaşı
Bu veda;
Masumiyetin vedası...
Gökyüzünün cefâsı
Yeraltının sefâsı...
Toprağa karıştı artık
Serçeyle beraber
Kendinden büyük vefâsı...