Masumların kırık boyunlu katiline...

Kâğıttan intiharlar ediyormuş kolayından

Kağıtta seviyor,  kağıtta aşk yaşıyormuş

Lafın kralını yazıyormuş

Kandırıkçıymış üstelik,

dünyaya madik atıp maskeli geziyormuş

Ölümü kirletmekten hayâ etmiyormuş

 kara ruhuna inat beyaz maskeler takıyormuş

Kirlenmemiş ruhları kirletip kaçıyormuş

Sonra kandırdım kandırdım diye,

 alkış da tutuyormuş

“Bilinmez değilmiş ki bütün bunlar çocuk muymuş kanmış”

çocuk kalmış ruhlardan belli ki tanımamış

İnsan olamadan erkek olmuş da rajona bile durmuş

Kitap mı ne yazıyormuş üstelik:

“Müzik kutusundaki zavallı kız

 kurşun askere aşık dönüp duruyormuş

 kurşun asker bir gün

kızı bir soytarı için satıyormuş

kalbi ateşlerde yanıyormuş ama(!)

umutlarla oynuyor, uçan balonlara iğneli ok atıyormuş

 günler öyle böyle geçip gidiyormuş

 hepsi gece nasılsa bir kutuya giriyormuş

toptancıymış üstelik; parakende adam satıyormuş

“söz esastır” deyip yalanlar diziyormuş

üstelik nesne seviciymiş

akıl resminde pencere önünde

mütemadiyen bir kadın çay içiyormuş

kuğu güzelliği aklından çıkmıyormuş

uzansa tutacak, dokunsa yanacak

biliyormuş… susuyormuş

hücrelerinde onunla dolaşıyormuş

ancak kuğunun sahibi kraliçe intikam alıcıymış,

sırasını bekliyormuş

bu masalda kahraman pek korkak çıkıyormuş

sıkıştıkça topuklayıp bir de kaçmıyor muymuş”

anlaşılan bu roman çok can sıkıyormuş